29 uren verder
Door: Ineke
Blijf op de hoogte en volg Piet & Ineke
20 Januari 2015 | Nederland, Roosendaal
29 UREN VERDER WEER “THUIS”
Het is weer zo ver. We zijn gereed voor Kisumu, weg van de kou en de regen. Pascal kwam ons rond 13.00 uur ophalen om ons naar Antwerpen te brengen. We gingen vanuit Essen met de trein en het was heel goed dat Pascal was meegereisd met de trein naar Antwerpen om de koffers mee te sjouwen, maar het was wel grappig toen ze afscheid van ons nam want eer ze richting Roosendaal ging was ze al in drie treinen gestapt maar het is toch goed gekomen. Wij konden een trein eerder nemen en we waren lekker op tijd op Schiphol. Misschien zou je zeggen, eerst naar Antwerpen maar wij zijn zuinige Nederlanders en dit was de goedkoopste oplossing om in Nairobi te komen, nou dan doe je dat toch! Op Schiphol zat Corry Musters op ons te wachten zodat we samen reisden. Ook zij is voor bijna 14 dagen weer hier om een hoop dingen te regelen. Corry reisde als Remy en had een gratis vlucht dus het kan nog goedkoper. De vlucht verliep vlekkeloos en we kwamen rond 7.00 uur in de morgen aan in Nairobi. Corry nam het vliegtuig richting Kisumu ( dat kun je doen als je een gratis reis hebt, ha ha) en nadat we na bijna een uur wachten op nog een koffer buiten kwamen viel de warmte op ons en onze chauffeur stond al te wachten. Hij had voor ons twee open tickets gekocht bij het busstation zodat we konden vertrekken richting Kisumu om 9.00 uur of 11.00 uur. Hij hoefde maar vijftien kilometer te rijden maar het was zo’n grote puinzooi in de stad wat voor hun gewoon het dagelijks beeld is dat we maar net op tijd waren voor de bus van 11.00 uur. Bij het binnen rijden van Nairobi dacht ik dat er een regenbui op kwam, maar Piet hielp me uit de droom, geen regen maar smog. Ons geduld werd al gelijk weer op de proef gesteld en na een vlotte rit richting Kisumu van een dikke vijfhonderd kilometer stopten we iets voor 18.00 uur ( 29 uur na vertrek in Roosendaal) bij het busstation. Zes koffers en wij zelf in een tuk-tuk gestopt en we gingen richting Panda‘s waar we weer voor drie maanden verblijven. Ik was heel erg nieuwsgierig hoe Tamy, het kleine puppytje dat we vorig jaar achterlieten zou reageren en dat was gewoon fantastisch. Het beestje, inmiddels beest, was zo blij en ik kon zelf wel huilen, de herkenning was er, dat is toch geweldig. Een deel van het personeel stond met open armen te wachten en er was blijheid, het was gewoon een thuiskomen. Na een zalige douche, Corry was al veel eerder gearriveerd, zijn we met z’n drieën lekker uit eten en drinken gegaan dat er echt wel inging. We dachten te starten met een rustig weekend, maar hier weten we niet wat rust is.
17.1.
We hebben heerlijk geslapen wat niet zo vreemd is en tegen 8.00 uur stond George (een medewerker die de avond tevoren niet aanwezig was) al aan de deur te kloppen. Corry ontbeet gezellig bij ons, we waren nog niet klaar of Judith, moeder van kleine Pietje inclusief Pietje schoven aan tafel. Tot onze grote verbazing jankte de kleine jongen niet wat vorig jaar wel steeds het geval was. Corry had nog veel te doen, zij ging en we verontschuldigden ons tegenover Moeder en Pietje en dachten boodschappen te gaan doen maar toen stond Mary, ook een van de medewerkers met de twee dochtertjes van George voor onze neus ( Brenda en Ineke 1, er is ook een Ineke 2) we hebben hun een knuffel gegeven en gingen boodschappen doen. Ik ben met de boodschappen naar huis gegaan en Piet naar het busstation om Jacinther op te halen omdat het haar laatste vrije weekend was hadden we beloofd dat ze mocht komen. Ik was net thuis of Diana, Georges vrouw stond op de stoep met opnieuw Brenda en Ineke 1. Toen zij vertrokken zijn we met Jacinther naar de stad gegaan om boeken, schoenen en andere attributen voor school te kopen welke ze maandag nodig heeft. Na thuiskomst was het even rustig en zijn we weer gezellig uit gaan eten. Bij thuiskomst lag Rosy net als vorig jaar weer lekker op haar gemak op “haar” bankje TV te kijken, net of we nooit weg zijn geweest. Corry kwam inmiddels ook thuis, zij huurt hier ook een huisje, maar kwam nog gezellig een Tuskertje met Piet drinken. Immers de eerste krat binnen. Zij had ook een drukke dag gehad maar op een heel andere manier dan wij. Corry was uitgenodigd bij Dr. Juliana, de vrouwelijke directeur van het hospitaal en deze dame wilde samen met haar man ons ook even groeten, dat gebeurde ook en was gezellig. Voor ze weg ging nam ze nog gauw een BH mee die wij bijhebben om uit te delen. Corry is nog even wat blijven drinken en we zijn moe maar voldaan naar bed gegaan.
18.1
Dachten we vandaag een beetje rustige dag te hebben maar vergeet het maar. Vannacht tegen 2.00 uur begon Jacinther te spoken althans rond te dwarrelen. Het licht in de keuken ging aan, de koelkast werd opengetrokken, na enkele minuten weer een keer en de TV ging aan. Ik uit mijn mand om te kijken wat er allemaal gebeurde en ze vertelde me dat ze niet meer kon slapen. Nou ze mocht van mij gerust TV kijken maar dan wel met het geluid een beetje zachter. Toen Piet opstond rond 7.30 uur lag ze op de bank in de kamer te slapen dus gelukkig had ze nog wat nachtrust gehad. Ik douchte na Piet en ik hoorde hem al enthousiast iemand verwelkomen. Net 8.00 uur, ik was nog nat en toen stonden Sandra en Fransis, de dochters van Dorothey al binnen. We moesten toch nog ontbijten dus ze bleven gewoon mee-eten. We vergaten gewoon Corry uit bed te bellen maar na het telefoontje was ze er snel, zij moest met Millicent naar de kerk maar eerst ontbijten. Ondertussen kwam Jane, ook een goede kennis van ons dus schoof ook aan tafel. Is dat gezellig of niet, met z’n allen aan tafel. Piet, Corry, Jane, Jacinther, Sandra en Francis en ik. Je zult het geloven of niet maar Piet had in twee delen vierentwintig eieren gekookt, alles op! Die kinderen en Jane hebben volgens mij de komende dagen een heel zware stoelgang. Terwijl wij zaten te eten kwam Millicent maar zij wilde alleen maar een glaasje jus. Nadat iedereen was vertrokken, tenminste Corry met Millicent en Jane waren er nog twee eieren over, die waren voor Willis met vier sneeën brood en voor Kevin, de wachter plus drie sneeën brood. Sandra en Francis bleven bij ons en deze meiden vermaakten zich uitstekend. Tegen 12.00 uur ging Francis naar huis want om 13.00 uur moest ze naar school. Ja ook op zondag. Piet en ik zijn samen naar de supermarkt gegaan omdat Tamy, de hond zonder eten was. Gisteren hadden we al naar voer gekeken maar het voer wat ze normaal eet was niet voorradig dus moesten we naar een andere supermarkt. We hadden niet alleen hondenvoer nodig maar ook eieren. Bij terugkomst hadden de dametjes het nog steeds reuze naar hun zin en giechelden wat af. We hadden Jacinther beloofd kip te eten maar Piet moest deze nog gaan halen ik zat ondertussen gezellig met Rosy te babbelen en ik zei juist tegen haar dat Piet best wel lang weg bleef en even later kwam hij aan met de kip en Dorothey, de moeder van Sandra. Piet had eerst nog een tijd met Francis, de priester van het ziekenhuis in Nyabondo waaraan we vorig jaar een aantal lakens en dekens hebben geschonken staan kletsen en op de terugweg ontmoette hij haar terwijl ze op weg naar ons was. Zij is ook nog een poosje gebleven en nadat ze was vertrokken konden we aanvallen aan de kip met rijst. Grappig was dat Corry juist langskwam dus hebben we met z’n allen de kip burgemeester gemaakt.( ik zit te liegen, het waren twee kleine kippen hoor) Ook Rosy at met ons mee, Corry heeft nog wat zitten buurten en toen was het bedtijd. Al bij al een drukke maar gezellige dag en nou maar hopen dat spookje Jacinther vannacht rustig blijft, morgen gaat ze weer naar huis en dat zal ze van de ene kant niet prettig vinden maar van de andere kant gaat ze ook weer graag naar school. Wat ik trouwens ook nog even moet zeggen is dat onze veranda is veranderd in een giftshop maar dan ook echt een giftshop. Piet heeft de handel uitgehangen. We zitten tegen grote BH-cups te kijken, kinderschoentjes, laarzen en een hoop kleine knuffels. Het is een lust om te zien hoe de dames die onze shop betreden graaien in de cups. We hebben een erg goede klandizie met dank aan de gulle gevers.
Het is weer zo ver. We zijn gereed voor Kisumu, weg van de kou en de regen. Pascal kwam ons rond 13.00 uur ophalen om ons naar Antwerpen te brengen. We gingen vanuit Essen met de trein en het was heel goed dat Pascal was meegereisd met de trein naar Antwerpen om de koffers mee te sjouwen, maar het was wel grappig toen ze afscheid van ons nam want eer ze richting Roosendaal ging was ze al in drie treinen gestapt maar het is toch goed gekomen. Wij konden een trein eerder nemen en we waren lekker op tijd op Schiphol. Misschien zou je zeggen, eerst naar Antwerpen maar wij zijn zuinige Nederlanders en dit was de goedkoopste oplossing om in Nairobi te komen, nou dan doe je dat toch! Op Schiphol zat Corry Musters op ons te wachten zodat we samen reisden. Ook zij is voor bijna 14 dagen weer hier om een hoop dingen te regelen. Corry reisde als Remy en had een gratis vlucht dus het kan nog goedkoper. De vlucht verliep vlekkeloos en we kwamen rond 7.00 uur in de morgen aan in Nairobi. Corry nam het vliegtuig richting Kisumu ( dat kun je doen als je een gratis reis hebt, ha ha) en nadat we na bijna een uur wachten op nog een koffer buiten kwamen viel de warmte op ons en onze chauffeur stond al te wachten. Hij had voor ons twee open tickets gekocht bij het busstation zodat we konden vertrekken richting Kisumu om 9.00 uur of 11.00 uur. Hij hoefde maar vijftien kilometer te rijden maar het was zo’n grote puinzooi in de stad wat voor hun gewoon het dagelijks beeld is dat we maar net op tijd waren voor de bus van 11.00 uur. Bij het binnen rijden van Nairobi dacht ik dat er een regenbui op kwam, maar Piet hielp me uit de droom, geen regen maar smog. Ons geduld werd al gelijk weer op de proef gesteld en na een vlotte rit richting Kisumu van een dikke vijfhonderd kilometer stopten we iets voor 18.00 uur ( 29 uur na vertrek in Roosendaal) bij het busstation. Zes koffers en wij zelf in een tuk-tuk gestopt en we gingen richting Panda‘s waar we weer voor drie maanden verblijven. Ik was heel erg nieuwsgierig hoe Tamy, het kleine puppytje dat we vorig jaar achterlieten zou reageren en dat was gewoon fantastisch. Het beestje, inmiddels beest, was zo blij en ik kon zelf wel huilen, de herkenning was er, dat is toch geweldig. Een deel van het personeel stond met open armen te wachten en er was blijheid, het was gewoon een thuiskomen. Na een zalige douche, Corry was al veel eerder gearriveerd, zijn we met z’n drieën lekker uit eten en drinken gegaan dat er echt wel inging. We dachten te starten met een rustig weekend, maar hier weten we niet wat rust is.
17.1.
We hebben heerlijk geslapen wat niet zo vreemd is en tegen 8.00 uur stond George (een medewerker die de avond tevoren niet aanwezig was) al aan de deur te kloppen. Corry ontbeet gezellig bij ons, we waren nog niet klaar of Judith, moeder van kleine Pietje inclusief Pietje schoven aan tafel. Tot onze grote verbazing jankte de kleine jongen niet wat vorig jaar wel steeds het geval was. Corry had nog veel te doen, zij ging en we verontschuldigden ons tegenover Moeder en Pietje en dachten boodschappen te gaan doen maar toen stond Mary, ook een van de medewerkers met de twee dochtertjes van George voor onze neus ( Brenda en Ineke 1, er is ook een Ineke 2) we hebben hun een knuffel gegeven en gingen boodschappen doen. Ik ben met de boodschappen naar huis gegaan en Piet naar het busstation om Jacinther op te halen omdat het haar laatste vrije weekend was hadden we beloofd dat ze mocht komen. Ik was net thuis of Diana, Georges vrouw stond op de stoep met opnieuw Brenda en Ineke 1. Toen zij vertrokken zijn we met Jacinther naar de stad gegaan om boeken, schoenen en andere attributen voor school te kopen welke ze maandag nodig heeft. Na thuiskomst was het even rustig en zijn we weer gezellig uit gaan eten. Bij thuiskomst lag Rosy net als vorig jaar weer lekker op haar gemak op “haar” bankje TV te kijken, net of we nooit weg zijn geweest. Corry kwam inmiddels ook thuis, zij huurt hier ook een huisje, maar kwam nog gezellig een Tuskertje met Piet drinken. Immers de eerste krat binnen. Zij had ook een drukke dag gehad maar op een heel andere manier dan wij. Corry was uitgenodigd bij Dr. Juliana, de vrouwelijke directeur van het hospitaal en deze dame wilde samen met haar man ons ook even groeten, dat gebeurde ook en was gezellig. Voor ze weg ging nam ze nog gauw een BH mee die wij bijhebben om uit te delen. Corry is nog even wat blijven drinken en we zijn moe maar voldaan naar bed gegaan.
18.1
Dachten we vandaag een beetje rustige dag te hebben maar vergeet het maar. Vannacht tegen 2.00 uur begon Jacinther te spoken althans rond te dwarrelen. Het licht in de keuken ging aan, de koelkast werd opengetrokken, na enkele minuten weer een keer en de TV ging aan. Ik uit mijn mand om te kijken wat er allemaal gebeurde en ze vertelde me dat ze niet meer kon slapen. Nou ze mocht van mij gerust TV kijken maar dan wel met het geluid een beetje zachter. Toen Piet opstond rond 7.30 uur lag ze op de bank in de kamer te slapen dus gelukkig had ze nog wat nachtrust gehad. Ik douchte na Piet en ik hoorde hem al enthousiast iemand verwelkomen. Net 8.00 uur, ik was nog nat en toen stonden Sandra en Fransis, de dochters van Dorothey al binnen. We moesten toch nog ontbijten dus ze bleven gewoon mee-eten. We vergaten gewoon Corry uit bed te bellen maar na het telefoontje was ze er snel, zij moest met Millicent naar de kerk maar eerst ontbijten. Ondertussen kwam Jane, ook een goede kennis van ons dus schoof ook aan tafel. Is dat gezellig of niet, met z’n allen aan tafel. Piet, Corry, Jane, Jacinther, Sandra en Francis en ik. Je zult het geloven of niet maar Piet had in twee delen vierentwintig eieren gekookt, alles op! Die kinderen en Jane hebben volgens mij de komende dagen een heel zware stoelgang. Terwijl wij zaten te eten kwam Millicent maar zij wilde alleen maar een glaasje jus. Nadat iedereen was vertrokken, tenminste Corry met Millicent en Jane waren er nog twee eieren over, die waren voor Willis met vier sneeën brood en voor Kevin, de wachter plus drie sneeën brood. Sandra en Francis bleven bij ons en deze meiden vermaakten zich uitstekend. Tegen 12.00 uur ging Francis naar huis want om 13.00 uur moest ze naar school. Ja ook op zondag. Piet en ik zijn samen naar de supermarkt gegaan omdat Tamy, de hond zonder eten was. Gisteren hadden we al naar voer gekeken maar het voer wat ze normaal eet was niet voorradig dus moesten we naar een andere supermarkt. We hadden niet alleen hondenvoer nodig maar ook eieren. Bij terugkomst hadden de dametjes het nog steeds reuze naar hun zin en giechelden wat af. We hadden Jacinther beloofd kip te eten maar Piet moest deze nog gaan halen ik zat ondertussen gezellig met Rosy te babbelen en ik zei juist tegen haar dat Piet best wel lang weg bleef en even later kwam hij aan met de kip en Dorothey, de moeder van Sandra. Piet had eerst nog een tijd met Francis, de priester van het ziekenhuis in Nyabondo waaraan we vorig jaar een aantal lakens en dekens hebben geschonken staan kletsen en op de terugweg ontmoette hij haar terwijl ze op weg naar ons was. Zij is ook nog een poosje gebleven en nadat ze was vertrokken konden we aanvallen aan de kip met rijst. Grappig was dat Corry juist langskwam dus hebben we met z’n allen de kip burgemeester gemaakt.( ik zit te liegen, het waren twee kleine kippen hoor) Ook Rosy at met ons mee, Corry heeft nog wat zitten buurten en toen was het bedtijd. Al bij al een drukke maar gezellige dag en nou maar hopen dat spookje Jacinther vannacht rustig blijft, morgen gaat ze weer naar huis en dat zal ze van de ene kant niet prettig vinden maar van de andere kant gaat ze ook weer graag naar school. Wat ik trouwens ook nog even moet zeggen is dat onze veranda is veranderd in een giftshop maar dan ook echt een giftshop. Piet heeft de handel uitgehangen. We zitten tegen grote BH-cups te kijken, kinderschoentjes, laarzen en een hoop kleine knuffels. Het is een lust om te zien hoe de dames die onze shop betreden graaien in de cups. We hebben een erg goede klandizie met dank aan de gulle gevers.
-
20 Januari 2015 - 18:26
Betsy:
wat leuk om weer wat van jullie te horen!! Wat fijn dat iedereen weer blij is dat jullie er zijn inclusief het hondje wat lief he Ineke dat hij jou nog herkent, dat zijn dieren die vergeten dat nooit!!!
Jullie beginnen wel goed met al die visite, maar dat hoort er nu eenmaal bij en is toch gezellig!! Zo zijn jullie meteen weer waar jullie gebleven waren toen jullie daar vertrokken.
Hebben jullie mijn mailtje ontvangen?
Heel veel groeten en een dikke kusssssssss
-
20 Januari 2015 - 19:01
Antoon Koevoets:
Hé globetrotters, weer veilig in donker Afrika geland lees ik. Ik wens jullie een veilig en gezond verblijf. Het begint al goed met vlooie vrije honden, en veel oude bekenden en natuurlijk de alom aanwezig levendige of dode Tiet voor Piet, tenminste als ik jullie eerste verslag lees. Net of julllie niet weggeweest zijn toch! Ik wist niet dat onze Piet ook nog specialist is in het aanmeten van BH's?? Hoe moet ik me dat in Gods-naam voorstellen. Je slaat hem maar op tijd op z'n fiekels Ineke als te enthousiast de maat neemt met twee handen.
Bij ons is het nu eindelijk droog, maar wel een stuk kouder. Dat is niet zo erg, jasje aan dasje om en fietsen maar! Donderdag ga ik weer werken, ook voor jou Ineke, voor drie man trouwens, want Miep II is de Arabieren gek aan het maken. Ze is naar Egypte ze wil of een kameel of een Arabier aan haar zegekar hangen! Ben benieuwd.
a.s. Zaterdag zijn wij een weekje uit de lucht, maar ik volg jullie uiteraard op de voet en zal "ongezouten" mijn commentaar leveren op jullie fantastische reisverslagen.
Het ga jullie goed, enne neem er maar eentje van me.
Doei Twanneke van ut Sint Antwanneke. -
20 Januari 2015 - 19:08
Zeeuws Meisje:
Leuk om te lezen! Veel plezier daar luitjes, enne tis stil aan de overkant -
20 Januari 2015 - 19:41
Elise:
Hallo Piet en Ineke
Nou ik lees het al, het is al weer gezellig daar. Die BH's....hilarisch, dat zullen Jan en Ria wel leuk vinden.
Rustig aan daar en veel succes xxx
Elise -
20 Januari 2015 - 19:48
Ans:
Fijn dat jullie een goede reis hadden. veel plezier en succes met alles. Lieve groet van Gé en Ans x -
20 Januari 2015 - 21:42
Nell Nagtzaam:
Hoi brabanders leuk je verslag te lezen en een goede tijd gewenst daar!
-
20 Januari 2015 - 21:55
Toos V Merode:
Hoi Ineke en Piet jammer dat we geen afscheid meer hebben genomen maar wij wensen jullie een fijne tijd daar.heel veel groetjes van ons. -
21 Januari 2015 - 16:31
Marie- Jose:
Juliie zijn weer thuis, tenminste dat gevoel krijg ik als ik jullie verslag lees.
Veel succes en vooral veel plezier!! GROETJES -
21 Januari 2015 - 19:49
Jolanda Mandos:
O wat gezellig om jullie belevenissen weer te lezen,ik zit al weer helemaal in Kisumu,zo leuk!Zie het weer helemaal voor me al die drukte en gezelligheid en iedereen die komt binnenvallen.Ook hilarisch die foto van die bh's op facebook,nu snap ik het pas...hahaha.Heerlijk om daar te zijn,hier is de kou ingevallen...brrr morgen weer vrieskou en ruiten krabben,dus geniet maar lekker...tot de volgende keer en dikke kus uit oons kouwe Roosendaol...ps groeten ook aan Millecent ,heb haar ff een berichtje gestuurd! -
22 Januari 2015 - 14:19
Ineke:
Gelukkig een goede reis gehad. En zo te lezen is restaurant Keijsers van Loon weer geopend. Veel plezier nog, en tot de volgende keerxxx -
23 Januari 2015 - 22:33
Tonny Aarts:
Na lang zoeken heb ik het verslag gevonden Ineke, normaal gesproken krijg ik altijd een seintje, als jij een verslag maakt.Maar gelukkig heb ik jou en Corry al gesproken en gezien via FT. Leuk om jullie gezien te hebben en dat jullie goed "thuis" gekomen zijn. Het is weer zoete inval bij restaurant Keijsers-van Loon. Weer een leuk verslag Ineke,waar ik elke keer weer van geniet. Veel succes beiden en tot horens,liefs Goof en Tonny -
24 Januari 2015 - 17:07
Ton Jacobs:
Voor zeer ervaren reizigers is 29 uur bijna niks, zeker niet als je daarna nog eens zeer welkom wordt geheten door ''jullie'' hond en er de nodige versnaperingen zijn. Het moet een groot genoegen zijn om minstens op TWEE adressen op de wereld het gevoel te hebben THUIS te komen. We gunnen het jullie van harte. Wij lezen en leven weer mee met jullie avonturen en hopen, als jullie weer terug zijn, er weer ergens anders (Wales/Cornwall) uitgebreid over te kunnen praten
Je hoort wel van ons hoe alle drukke dagen/verjaardagen enz. verlopen zijn!
Doe voorzichtig, geniet en zorg niet alleen goed voor alle anderen maar ook voor jullie zelf.
Hartelijke groeten,
Irene en Ton
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
