DE LAATSTE WEEK

DE LAATSTE WEEK
Ja, we zijn nu echt aan de laatste week begonnen, je weet dat het er aan gaat komen maar toch zullen we weer met weemoed afscheid nemen maar zo ver is het nog niet dus laten we er maar niet op vooruit lopen. Ik maak geen dagverslagen meer want iedere dag is nu toch hetzelfde. Wat relaxen maar jammer genoeg kunnen we nog steeds geen gebruik maken van het zwembad omdat er het een en ander aan een pomp kapot is en wanneer dat gemaakt zal zijn dat weten wij maar ook zij, de mensen hier niet. Ook worden we als we buiten zitten geplaagd door hele zwermen muggen vanwege de regentijd die mij zeker iedere dag lek prikken en aan Piet voorbij gaan. Ook niet eerlijk van die krengen maar Piet zegt dat bier toch een heel goede remedie is tegen die klotebeesten, dus als je dit zo leest wordt het tijd om terug naar huis te gaan. Wel hebben we vandaag (woensdag) nog wel wat leuks meegemaakt wat bij ons beslist niet kan gebeuren. We reden vanmorgen met de matatu naar de supermarkt en vlak bij de supermarkt gooide de conducteur of de jongen die de centen int de deur open en deze vloog een paar meter verder op de straat. De chauffeur stapte uit en samen pakten ze de deur op en plantte deze boven op het dak , niemand was er van ondersteboven en vrolijk reed de matatu deurloos maar wel met een vrachtje op het dak verder. Wij waren toch maar uitgestapt omdat we toch vlak bij ons doel waren. We hebben veertig pakjes melk en veertig bananen gekocht en zijn naar de kinderafdeling van het districtshospitaal gegaan om daar deze dingen uit te delen aan de zieke kinderen van de afdeling. De meeste kinderen die hier liggen gaan dood, een enkeling kan genezen het ziekenhuis verlaten. De leeftijden van de kinderen lopen erg uiteen, van een paar dagen tot een jaar of zes, zeven maar bij de kinderen die nog borstvoeding moeten hebben, dat duurt hier wel een paar jaar ook al hebben ze tandjes, blijft ook de moeder slapen en ligt dan samen met het kind in een bed. Ook de allerkleinste kinderen kregen een banaan maar die wordt door moeders opgegeten, dus komt dat toch goed terecht, borstvoeding met bananensmaak zullen we maar denken. Momenteel is Mildred bij ons, ook voor de laatste keer en morgen gaat ze weer terug naar Rangala. Het zal best een drukke donderdag worden want er komen nog veel mensen afscheid nemen maar dat laat ik nog wel weten.
Inmiddels heeft Ineke het toetsenbord aan mij over gedragen om zo zal ik de laatste belevenissen aan het scherm toevertrouwen. Ja inderdaad de donderdag werd een drukke dag allerlei mensen kwamen afscheid nemen. Een bleef er zelfs slapen en vertrok nog een uur eerder dan wij naar haar werk in Uganja. Ze brachten ook bijna allemaal wel iets mee, een armbandje, een paar slippers of een mooie doek. Allemaal heel erg leuk en we ervaren dat dan ook als een waardering voor ons werk van de afgelopen maanden. De restanten eten, drinken en dergelijke geven wij met hen mee als ze vertrekken. Ook de kleding die wij achterlaten wordt verdeeld over onze bezoekers en medewerksters. Leuk is anders maar het is nu eenmaal zo de drie maanden zitten er op. Voor ons nog drie nachten die we besproken hebben aan het meer van Naivashia. Het is daar zo mooi dat we er elk jaar wel een keer naar toe willen. Elke keer weer is het anders. Deze keer was het wel heel erg mooi. Een enorme variëteit aan vogels. Ook de nijlpaarden, ( Hippo’s ) waren talrijk aanwezig. Tijdens een wandeling op een eiland zagen we giraffen, buffels, zebra’s en allerlei andere dieren. Op een gegeven moment stonden we oog in oog met een hyena. Op de terugweg nog even een drankje in een locale kroeg met de gids en chauffeur en je kijkt terug op een geweldige dag. De andere dag kwam de familie Nieuwesteeg (Yvette en haar ouders) ook voor een nachtje naar dezelfde campsite en ook zij gingen een boottocht maken en wij gingen nog even mee, zo mooi is het. Yvette en haar ouders gingen de andere dag door naar Nairobi maar voor het zover was gingen we met z’n allen nog een fietstocht maken door het natuurreservaat de Hells Gate. Je fietste dan heerlijk door de natuur terwijl de buffels, giraffen , zwijnen en andere beesten langs de weg liepen te grazen, het was echt genieten. Aan het einde van de fietstocht volgde er onder leiding van een gids nog een mooie wandeling door een prachtige kloof.
Voor ons was het dan de volgende dag echt de laatste dag. We bleven op de campsite en genoten van al het moois op en rond het meer. De vogels, de geluiden en de nijlpaarden, voor een natuurliefhebber is het hier een eldorado. Het is haast niet te omschrijven.
S’Middags om een uur of vier kwamen ze ons ophalen om naar de luchthaven te brengen. Kwam er een autootje oprijden waar net anderhalve boodschappentas in kon. Geen probleem zei de eigenaar komt helemaal goed maar ik heb hem dan toch maar op mijn manier en zij die mij een beetje kennen weten dan hoe dat gaat, duidelijk gemaakt dat hij maar beter op kon zouten. Na een andere auto geregeld te hebben zijn we richting Nairobi gegaan waar we precies op tijd waren voor onze vlucht naar Amsterdam. Alles verliep perfect, geen vertraging of iets dergelijks. In Amsterdam konden we zelfs een uur eerder dan gepland met de Thalys naar Antwerpen om vervolgens met de boemel naar Essen te gaan waar Eddy ons kwam ophalen.
Inmiddels was er in De Gazet een lokaal krantje weer een stuk over ons verblijf in Kenia verschenen. Daarin stond een oproep om een alleenstaande moeder met kind te sponsoren voor het volgend schooljaar. Het gaat dan over een bedrag van €. 350,= en ja warempel er is een sponsor voor dat bedrag. Ook andere kleinere bedragen komen nog steeds op onze rekening binnen zodat er voor nog wel een schooljaar schoolgeld achter de hand is.
Alle lezers, en mensen die een reactie hebben geplaatst en een bedrag hebben gedoneerd heel hartelijk dank en wie weet tot een volgende keer.